In de natuurkunde is niet alleen weinig begrip voor onzichtbare krachten, er is beperkte kennis over de werkelijkheid van de natuur. Deze kennis wordt beperkt door natuurwetten. Zo is het perpetuum mobile onmogelijk. Dat is een machine die oneindig blijft doorbewegen, zonder brandstof. Alhoewel een electron oneindig zijn rondjes rond het centrum van een atoom draait. En in het heelal is de snelheid van het licht de maximum snelheid. Alles wat sneller gaat bestaat niet. Het zijn wetten zoals elke actie heeft een reactie, elk gevolg heeft een oorzaak. Natuurkundigen zeggen daarom dat een reactieloze motor onmogelijk is. Met andere woorden, een apparaat dat volledig geïsoleerd is van zijn omgeving kan niet vliegen of rijden. Een auto zal niet bewegen zonder wielen in contact met de weg, en een vliegtuig zal niet vliegen met een overdekte propeller.  Baron von Muchhausen, die erin geslaagd is om zichzelf op te trekken aan zijn eigen haren uit een moeras is de vaak aangehaalde illustratie.

Onderstaande overkwam Grebennikov, hij beschrijft het in zijn dagboek. In de buurt van Novosibirsk in 1981, toen hij insekten bestudeerde in een veld van alfalfa. Hiervoor moest hij stukken ommaaien en met insekten en al in een pot doen. Op het moment dat hij een pluk alfalfa met insekten in een pot deed, sprong er een lichte kleine cocon naar hem op. Het was ovaalvormig, met streepjes en ondoorzichtig. Maar, verbaasde hij zich, cocons kunnen niet uit eigen beweging springen. Maar de cocon trok zich daar niks van aan. Het sprong nog een keer, raakte de glazen wand en viel naar beneden. Hij raapte het op en zette het in een aparte reageerbuis. Thuis bestudeerde hij de cocon door een binoculair microscoop en hij vond niets bijzonders. Het was een cocon als elk ander, ongeveer 3 mm lang en 1,5 mm breed. De wanden zijn sterk. De cocon springt als het verlicht of verwarmd wordt door de zon, maar ook als het rustig in het donker ligt. Het kan 30 mm in de lengte springen en, dat is nog opmerkelijker, tot 50mm hoog. Dit betekent dat de cocon zich opheft tot een hoogte van 30 keer zijn eigen breedte. Er is geen twijfel mogelijk, de larve van het insect is verantwoordelijk voor de beweging. Maar het is onmogelijk om te zien hoe het gebeurt. Even tussendoor. De cocon produceert uiteindelijk een insecten van de ichneumon familie, de Batiplectes anurus, soorten. Het is een handig insekt voor de landbouw, omdat de larven parasiteren op de alfalfa snuitkever. De vliegende cocon zal springen totdat het eindelijk is geland op een koele plaats, bijvoorbeeld een scheur in de grond.

Hoe doet de larve de cocon opspringen? Bij nadere bestudering blijkt uit niks dat de larve zich afzet, dat de cocon buigt, dat er uitstulpingen in de cocon geduuwd worden. Alle denkbare redenen waardoor een larve in een omhulsel, dat omhulsel kan laten springen loopt op niks uit. De cocon is strak en hard en de larve vult hem geheel. Grebennikov neemt de cocon als een ware schat mee in een pot met zachte watten. Maar de cocon blijft springen. De beweging zou door de dunne vezels van katoen moeten worden geabsorbeerd. Theoretisch zou de cocon niet kunnen bewegen. En toch springt zij. Dit verschijnsel is door iedereen te zien, en het is inmiddels nauwkeurig beschreven door biologen. Een reactieloze beweging. Natuurkundigen zeggen dat dit in strijd is met de wetten van de natuur. Het enige probleem is dat de Batiplectes anurus dat niet weet. Inmiddels 2016, is de vraag hoe de beweging kan, nog steeds actueel en niet beantwoord.