De voor mij geniale Tesla maakte er als eerste in de fysica gewag van. Met enorme terughoudendheid, die later pas duidelijk is geworden. Het manipuleren van de frequentie van dit veld kan mensen ziek maken. Tesla wilde dit veld inzetten voor planetaire draadloze stroom, vandaar dat hij er onderzoek naar deed. Hij ontdekte dat deze basisfrequentie nodig is voor het welbevinden van mensen. Als je deze verlaagd, naar 4 Hz, dan worden mensen massaal ziek. Verhoog je de frequentie dan worden ze hyper en psychotisch. Dit veld heet inmiddels Schumann-resonantie (zie kader). Rond de aarde zit een laag waarin een veld bestaat van een nagenoeg constante 7,8 Hz trilling. En ja, het is dezelfde 7,8 Hz waardoor de epifyse zijn miraculeuze stoffen produceert. En ja, het is dezelfde 7,8 Hz waarmee het DNA open ritst en de cel zich kan delen.

Er zijn een paar anekdotes te vertellen over de resonantie. Kosmonauten hebben een pacemaker nodig anders klopt hun hart niet, en er zal wel meer niet werken, want ze zijn buiten het 7,8 Hz veld. En sinds de ruimtevaart wordt de resonantie ook buiten de aarde gemeten, daar heeft het de naam van ‘hartslag van de aarde’ door gekregen. Tevens werd uitgerekend op welke planeten er ook zo een resonantieband zit. Maar zodra de bewuste planeet een andere omvang heeft, heeft de band ook een andere frequentie. Vermoedelijk een reden om er niet te gaan wonen.

In 1954 maten Schumann en zijn student en opvolger Herbert L. König voor het eerst echt zelf de Schumann-resonantie. Hierbij merkten zij op dat het ontvangen golfpatroon sprekend lijkt op een EEG met alfagolven. Alfagolven komen met name voor bij meditatie en diepe ontspanning. Het menselijk lichaam blijkt in staat zich aan te passen aan het basisritme van de Schumann-resonantie. Of misschien wel afhankelijk te zijn van deze resonantie? Sinds het begin van de zeventiger jaren worden door Amerikaanse wetenschappers EEG’s bestudeerd van helderzienden, energetisch therapeuten en mensen die veel mediteren. Het blijkt dat hun hersengolven, in hun veranderde staat van bewustzijn, in zowel fase als frequentie gelijk worden aan de basisfrequentie (7,8 Hz) van de Schumann-resonantie.

De Schumann-resonantie wordt in ons fysieke lichaam onder andere ontvangen door lichamelijke weefsels die kleine magnetietkristallen bevatten. Deze magnetietkristallen (Fe₃O₄) hebben een diameter van slechts 50 nanometer. Zij bevinden zich in betrekkelijk hoge concentraties in het bot aan de binnenzijde van onze oogkas (het zeefbeen of os ethmoidale), in het bot in de basis van onze schedel (het wiggenbeen of os sphenoidale) en in onze epifyse.

De laatste jaren wordt vooral door spirituele schrijvers en organisaties beweerd dat de basisfrequentie (7,8 Hz) van de Schumann-resonantie aan het toenemen is. Onze hersenfrequentie en ons bewustzijnsniveau zouden hierdoor in frequentie toenemen. Dat zou een permanente verandering van de golven in onze hersenen betekenen. Maar de basisfrequentie van de Schumann-resonantie komt overeen met de omtrek van de Aarde. En deze omtrek is niet veranderd. Wat wel is veranderd is het magnetische veld van de aarde. Uit mijn eigen onderzoek blijkt dat bij deze afname van het magnetische veld van de aarde we veel ontvankelijker worden voor de Schumann-resonantie. De frequentie van de Schumann-resonantie neemt niet toe. Wat wel toeneemt is de intensiteit waarmee zij tot ons komt. Daarnaast zijn er veel meer verstorende invloeden bijgekomen.

Schuman-resonantie. De aarde is (ongeveer) een bol, en om de aarde heen hebben we de atmosfeer. De atmosfeer bestaat uit vele lagen en een van de hogere lagen is de ionosfeer, die ongeveer 90 kilometer boven de aarde begint. De ionosfeer is elektrisch van aard en weerkaatst elektromagnetische (em) golven. Door de weerkaatsing ontstaat een soort van tunnel om de aarde heen, en die tunnel heeft een resonantie. Denk aan een fles, dat is een holle ruimte en door die ruimte aan te blazen ontstaat er een toon. Zo is het ook in de ruimte tussen de aarde en de ionosfeer, die ruimte fungeert als een soort van klankkast voor em-golven, en door die klankkast aan te slaan krijg je geluid, een zogenaamde ‘staande golf’. In dit geval em-golven, en wel op een hele lage frequentie, ongeveer 7,8 Hertz. Het opwekken van die tonen of ‘golven’ kan veroorzaakt worden door onweer en andere atmosferische storingen, of ook door golven vanuit de ruimte. De golflengte of frequentie wordt bepaald door de eigenschappen van de ruimte, de afmeting en de snelheid van de golf die zich voortplant door die ruimte. De lengte van de ruimte is de omtrek van de aarde, ongeveer 40.000 kilometer, en de snelheid is de lichtsnelheid, ongeveer 300.000 kilometer per seconde. De frequentie is dus heel eenvoudig te berekenen, 300.000/40.000=7.5 Hertz. De werkelijke gemiddelde waarde is 7.83, en blijkt ook nog eens een beetje schommeling te vertonen van maximaal plus of min 0,4. Deze waarde is jaren geleden in 1952 al voorspeld door een Duitse weten-schapper Winfried Otto Schumann, wiens naam de resonantie draagt. Omdat het gaat om een resonantie, zijn er ook hogere ‘tonen’ mogelijk, net als een snaar boventonen heeft. Die boventonen zijn 14.3, 20.8, 27.3 en 33.8 Hz. In het plaatje kun je zien hoe die golven om de aarde lopen voor de verschillende frequenties.