Een klein orgaantje aan de basis van onze hersenen, aan de rand van de open holtes in onze hersenen: de epifyse. Zowel een crystal ontvanger als een retina, producent van een aantal zeer belangrijke stoffen in ons systeem. Stoffen die resoneren met 7,8 Hz. Een van de opmerkelijke eigenschappen van de epifyse is dat, naast haar hormoonproductie, ze gevoelig is voor licht en magneetvelden. De navigatie van vogels is hiermee uit te leggen. Vogels ontvangen overigens direct licht via de epifyse. Maar ook in zoogdieren en de mens heeft de epifyse veel gemeenschappelijk met het oog. Het heeft een membraan dat functioneert als een retina en het heeft ook zoiets als oogvocht en het bezit kegeltjes en staafjes net als ons normale oog. Het is wonderlijk om te lezen dat, al sinds de oudheid, het orgaantje het derde oog heet. De epifyse regelt allerlei cycli in ons lichaam, ze fungeert als de biologische klok die het dagnachtritme bestuurt. Bij zoogdieren is de epifyse betrokken bij de regeling van de seizoenzegewijze voortplanting, doordat het de jaarlijkse lichtvariaties koppelt aan de activiteit van de geslachtsklieren via een wisselende productie van Melatonine. Zo leggen alle vogels in mei een ei.

De epifyse vertaalt een neuronaal signaal in een endocrien output en bevind zich nagenoeg in het centrum van onze hersenen. In deze studie (zie plaatje) werden epifyse klieren bestudeerd van 20 mensen tussen de 15 en 68 jaar oud. Er werden microkristallen gevonden in elke epifyse in verschillende hoeveelheden variërend van 100 tot 300 kristallen per mm³ epifyse weefsel. Er was geen verband tussen de hoeveelheid, de leeftijd of andere pathologische verschillen. De grootte van de kristallen varieerden van 2 tot 20 micrometer. Door elektron diffractie kon men vaststellen dat de micro kristallen calciet zijn. En deze micro calciet kristallen lijken enorm veel op de otoconia in het binnenoor. De calciet in otoconia heeft piëzo-elektrische eigenschappen. Als piëzo-elektriciteit zou bestaan in de epifyse, dan zou het mechanisme waarmee we verbinding hebben met elektromagnetische velden gevonden zijn. Verderop in dezelfde studie staat dat er een mogelijk effect van statische en laag frequente elektromagnetische velden is in de productie van Melatonine door de epifyse. En dat het effect van microgolven gekoppeld moet worden aan de minuscule magnetiet kristallen in ons brein. Dus: de menselijke epifyse, in het centrum van onze hersenen, bevat grote aantallen calciet micro kristallen met hoogstwaarschijnlijk piëzo-elektrische eigenschappen. Dit wijst op de mogelijkheid dat een extern magnetisch veld invloed kan hebben op onze hersenen. Je hoeft maar naar een ‘cats whisker’ te kijken, een onderdeel van de allereerste crystalradio (zie kader), om te begrijpen hoe de epifyse zou kunnen functioneren als een radio ontvanger.